W naszej kulturze temat umierania jest wypierany, odsuwany, czynimy go tematem tabu. Jesteśmy nieprzygotowani na odchodzenie, a przecież, jak mawiał ks. Jan Kaczkowski: wszyscy jesteśmy zdiagnozowani na śmierć.
kampania społeczna
rys. Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
Nigdy jeszcze nie dałam dziecku klapsa. Co nie znaczy, że jestem z siebie dumna.
fot. Mały Kadr
Dziś, 10 września, Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom. Przeczytajcie proszę ten tekst. Zajmie Wam to pięć minut, a może otworzy oczy na coś ważnego.
.
Dziwny to zwyczaj: pytanie ludzi, kiedy będą mieli dziecko: pierwsze lub kolejne.
Byliście kiedyś na imprezie zakrapianej alkoholem jako abstynent lub osoba pijąca mało? Jeżeli tak, zrozumiecie, co mam na myśli.
Kiedy w 2000 i 2005 roku zostałam mamą, nie miałam co do tego żadnych wątpliwości. To, że zaszczepię córki wydawało mi się oczywiste i prawdę mówiąc specjalnie się nad tym nie zastanawiałam. Czy teraz, gdy jestem w trzeciej ciąży i mam dostęp do większej ilości informacji, nadal jestem przekonana, żeby zaszczepić swoje dziecko?
Fot. Bruce Weber
Moja młodsza córka spytała swoją 70-letnią babcię:
– Babciu, mam pracę domową. Czy możesz mi opowiedzieć jakieś śmieszne wydarzenie ze swojego życia? Z kiedy chcesz, na przykład sprzed 30 lub ze 100 lat.
Dla 8-latki nieistotne jest, czy babcia ma 50 czy 120 lat, kto by tam liczył. 🙂
Być może część z Was już o tym wie, bo Internet niedawno o tym huczał. Nie mogę już dłużej tego ukrywać. Otóż swego czasu zachęcałam ludzi do oglądania pornografii.
Fot. Intel Free Press
Od dawna bacznie przyglądam się działaniom związanym z funkcjonowaniem dzieci i młodzieży w Internecie. Interesuje mnie to zarówno jako socjolożkę, jak i mamę kilkulatki i nastolatki, ale też blogerkę, bo taką sobie niszę jako Nishka wynalazłam:)
Lada dzień wybory prezydenckie. Wiadomo, kto wygra. Pan Niski Poziom Frekwencji. Absencja wyborcza jest naszą narodową specjalnością. Pół żartem pół serio, wyróżniłam siedem typów osób bojkotujących wybory.
fot. Pikolina Żudit
Mam niespodziankę: mój tekst można zarówno przeczytać, jak i wysłuchać TUTAJ. Czytam go ja, we własnej osobie i bardzo się w swoją rolę wczuwam, choć z aktorstwa dostałabym chyba naciąganą trójkę: przekonajcie się 🙂
— Mamo, proszę cię: odłóż ten telefon, chcę żyć.
Tak kiedyś powiedziała do mnie córka: pasażerka prowadzonego przeze mnie samochodu. Byłam bowiem na tyle inteligenta, rozsądna i odpowiedzialna hashtag ironia, że prowadząc samochód pisałam smsa.
Cześć, jestem Nishka i mam problem z używaniem telefonu podczas kierowania samochodem.
Nie wyprzedzam na trzeciego, nie jestem za kółkiem agresywna, nie przekraczam prędkości, nigdy nie jeżdżę pod wpływem alkoholu. Natomiast mam problem z używaniem telefonu podczas jazdy. Kusi mnie, żeby co jakiś czas do telefonu zajrzeć, to odczytać smsa, to znaleźć potrzebną informację w sieci. Gdy ktoś do mnie dzwoni, odbieram telefon.
Kiedy trzy miesiące temu pisałam tekst określający malowanie paznokci małym dziewczynkom jako jeden z przejawów zjawiska seksualizacji dzieci, mąż ostrzegał mnie:
— Jesteś pewna, że chcesz to zrobić? Uderzysz tym tekstem w tkwiące w wielu ludziach od stuleci proste mechanizmy atawistyczne, na których budują swoją rzeczywistość i możesz potem tego żałować, spotka cię zemsta.
Byłam pewna, że przesadza. A jednak: nie mylił się.